Βλέπω να αναβιώνει πόστ, μεταξύ μάλιστα ζουμερών κοριτσιών, με την ηθικιστική ανοησία μεγατόνων: ερωτευόμαστε ψυχές κι όχι σώματα. Μιλάμε για την μεγαλύτερη απάτη απ' την εποχή του Πλωτίνου και του Ιάμβλιχου, υποκριτική και κατάπτυστη.
Ερωτευόμαστε μωρά μου, ανθρώπους, όπερ εστί, τις παράξενες εκείνες ψυχοσωματικές ενότητες που η βαθύτερη ουσία τους, η χημεία που λέν και στο Πύργο Ηλείας, μας συγκλονίζει και μας κάνει να τρέχουμε και να μη φτάνουμε, χωρίς μάλιστα να μπορούμε να δώσουμε μια πειστική ερμηνεία. Ψυχή και σώμα. Σαρκικός ιδεαλισμός δηλαδή.
Χιούμορ και πνευματικά χαρίσματα που παίρνουν υπόσταση υλική και μεταφράζονται σε χάδια, ανάσες κοφτές, ξεμαλλιάσματα, ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη και φλέβα να χτυπάει στο λαιμό, πέρα από κάθε λογής παλιούς και νέους μανιχαϊσμούς που με το πρόσχημα μιάς ηθικής πουριτανικού τύπου δαιμονοποιούν την ύλη. Και σε τελική ανάλυση αυτό είναι το μέγα θαύμα του ανθρωπίνου προσώπου: το μεθόριο μιάς ύπαρξης ανάμεσα σε δύο κόσμους. Τον υλικό και τον πνευματικό.
Όλα τα άλλα είναι ρομαντικές εμμονές νεοπλατωνικού τύπου.
Αλλιώς κάντε ΣΕΚΣ με φαντάσματα και σκιές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου