Αρχή ουσιαστική του Φθινοπώρου, μ' ένα παγωμένο αεράκι να σε ανακαινίζει και να σου ανοίγει μια πόρτα επαφής με το κόσμο που πέρασε, τις εποχές που έφυγαν πίσω καθώς και τους ανθρώπους.
Βγαίνω στη βεράντα να κάνω ένα τελευταίο τσιγάρο. Απολαμβάνω τον άγριο βοριά που λυσσομανά στον μουσάτο δωρικό μου πώγωνα. Μιά γαλήνη φθινοπωρινή διαποτίζει το είναι μου. Έρχεται χειμώνας επιτέλους. Φεύγει η καλοκαιρινή παράνοια που κόντεψε να μας ξεκάνει σαν 19άχρονη καψούρα της δεκαετίας του '90.